Menu

Mooie woorden bij een passend afscheid

24 mei 2018 - Algemeen Nieuws

Woensdag 16 mei 2018 was de uitvaart van Jan Peter.Het was een emotioneel afscheid, maar ook puur.Als SMO waren wij goed vertegenwoordigd bij deze uitvaart, iets wat ons als bestuur ook goed doet.

Voorzitter Jan Gerbers heeft ook namens de SMO gesproken op de uitvaart.Mooie woorden, met uiteraard de link naar het fluiten en Jan Peter zijn taken in het bestuur van de SMO. Jan vond het goed dat we via de website zijn tekst met jullie delen.

Jan Peter, een bijzonder mens, een mooi mens is niet meer

 

Beste familie, vrienden & bekenden, collega scheidsrechters,

Ik neem u graag even mee naar een artikel in de Steenwijker en de Meppeler Courant van afgelopen week door Bert Kuiper met als titel: “in memoriam Jan Peter Kremer (51)”
Op de bijgeplaatste foto is een indrukwekkend moment weergegeven: op sportpark ‘De Boschkamp’ wordt door de F-pupillen als eerbetoon aan Jan Peter een minuut stilte in acht genomen. 16 kleine voetballertjes staan in veel te grote witte broekjes rond de middencirkel. Groen witte shirts reiken haast tot de knieën van de kleine talentjes. Handjes langs de zij of keurig voor het lichaam bij elkaar gebracht. Het hoofd gebogen. Een symbolische buiging als laatste groet.

Jan Peter stond niet zo graag in de schijnwerpers. Al die aandacht. Hij kneep er ook in alle stilte tussenuit, afgelopen vrijdag. Maar ik weet zeker dat wanneer hij, net als ik, bij het zien van deze beelden een traan over zijn wangen had voelen lopen. Zo mooi. Zo puur.
Ik weet niet precies hoe en wanneer deze kinderen Jan Peter hebben ontmoet en hoe goed ze hem kenden. Ik weet wel dat Jan Peter bij mensen vaak een onvergetelijke indruk maakte. Bij volwassenen, maar ook bij kinderen. Toen ik afgelopen vrijdag mijn jongste dochter (zij is 8) probeerde uit te leggen waarom ik zo verdrietig was, reageerde zij met: “O, was dat die aardige meneer met die dikke blauwe trui aan? Die het zo koud had?”. Ze had Jan Peter vorig jaar een keertje gezien toen we een bestuursvergadering bij mij thuis hadden. Een half jaar later wist ze hem dus nog heel goed te herinneren!

Maar ook als scheidsrechter maakte JP indruk. Zijn talent voor het fluiten bleef ook bij de KNVB niet onopgemerkt. Hij toonde begrip voor getoonde emoties door spelers. Hij floot misschien niet altijd conform de richtlijnen van de KNVB, maar wist de wedstrijden op zijn eigen markante wijze altijd tot een goed einde te brengen. JP was een scheidsrechter tegen wie je als speler ook iets mocht zeggen zonder meteen een gele kaart te ontvangen. Maar… dan moest je als speler ook niet vreemd opkijken dat scheidsrechter Kremer je vervolgens van ongezouten repliek bediende! “Alsof jij zo lekker staat te spelen!” of “Als je nou die grote bek van je niet houdt dan zal ik zorgen dat je de komende weken de wedstrijden vanaf de zijlijn mag bekijken!”

Jan Peter was een man die je overal tegen kon komen. Niet alleen in de winkelstraat of op het voetbalveld. Nee, ook gewoon bij je eigen voordeur! Had je een blessure, stond hij op de stoep om een kleine attentie namens de SMO te bezorgen. Of om een trainingspak aan je te slijten in het kader van een actie van de SMO. Of om een broodmand te bezorgen als dank voor geleverde inspanningen voor de SMO. “Ik reed toch deze kant op, dus dacht die lever ik meteen even bij Jan af” zei hij dan lachend.

Dat brood is trouwens een eigen leven gaan leiden. De kracht van een grap zit soms in de herhaling. Elke bestuursvergadering komt het krentenbrood van Jan Peter als standaard grap ter sprake. Wanneer het agendapunt “lief en leed” aan de orde is en we vinden dat een lid een kleine attentie verdient, vragen we ons altijd weer af waarmee we het betreffende lid het beste kunnen opbeuren. In koor roepen we dan altijd: “een krentenbrood” en kijken vervolgens Jan Peter aan. Niet dat er de laatste jaren ooit iemand een krentenbrood heeft gekregen en het is me nog steeds niet helemaal duidelijk of hij nu wel of geen liefhebber was van krentenbrood… de grap was altijd weer reden tot een uitbundige lach op ieders gezicht!

Jan Peter was begaan met de leden van de SMO. Tot op het laatst leverde hij hiervoor input. Op 29 april deed Jan Willem, onze secretaris, in de groepsapp melding van een blessure van Koos Hooijer. Koos had last van zijn middenvoetsbeentje en heeft daardoor een paar dagen thuis gezeten. Reactie van JP: “zeker iets aan doen!!!”. JP, ik vrees dat wij hebben verzuimd jouw suggestie op te volgen. De situatie van JP was toen al dusverre verslechterd dat niemand in het bestuur meer de opmerking over het krentenbrood durfde te maken…. Koos: sorry, maar aan JP heeft het zeker niet gelegen!

Binnen het bestuur hebben we een SMO telefoon. Dit nummer gebruiken onze donateursverenigingen wanneer ze een scheidsrechter zoeken voor een oefenwedstrijd. Na het overlijden van Bertus Spijkerman heeft JP deze taak op zich genomen binnen het bestuur. Soms was hij hele avonden bezig om scheidsrechters te vinden bij aangevraagde oefenwedstrijden. Uiteindelijk kreeg hij het altijd weer tijdig geregeld! Pas op 1 mei heeft JP deze telefoon uit handen gegeven. Hij kreeg het niet meer voor elkaar de berichtjes door te sturen aan één van ons…

Jan Peter was altijd positief. Ik heb jullie al iets verteld over onze bestuursvergaderingen. Voordat de vergadering begint delen we met elkaar wat we de afgelopen paar weken hebben beleefd. Dat kan iets zijn wat we op het veld hebben meegemaakt, maar ook iets uit de privé sferen. De ziekte van JP kwam natuurlijk vaak ter sprake. Maar bij welke specialist hij ook geweest was, en welk slecht nieuws hem ook was medegedeeld, JP bleef altijd optimistisch. Hij wist altijd wel weer ergens de kracht uit te halen om de strijd voort te zetten. Vol vertrouwen op een goede afloop. Soms misschien wel tegen beter weten in, maar JP zat nooit bij de pakken neer.

Zijn ziekte was ook geen reden om niet meer als scheidsrechter te acteren. Nee, zodra het maar weer enigszins mogelijk was meldde hij zich weer bij de KNVB en vroeg om een aanstelling. De conditie was prut, dus moest de aanstelling niet meer in de top van het amateurvoetbal plaatsvinden. Met het grootste gemak maakte JP de switch naar de onderste regionen. Ik heb daar altijd heel veel respect voor gehad. Maar ook die wedstrijden nam hij uiterst serieus. Een vrijwilliger gekleed in spijkerbroek en werkschoenen die dacht die middag als assistent scheidsrechter de vlag te gaan hanteren kreeg van scheidsrechter Kremer te horen: “Wat gaan we doen vriend? Je dacht toch niet dat je in zo’n outfit een wedstijd kan vlaggen? Zorg maar voor een trainingspak en sportschoenen en meld je vervolgens maar weer bij mij in de kleedkamer!”. En zo geschiedde…!

De conditie werd dus minder, maar de gedrevenheid was er niet minder om. De weerstand van zijn lichaam nam af, maar het plezier in het fluiten bleef. Maar zo vertelde JP: in de vijfde klasse is er toch geen hond die de spelregels kent, dus wanneer ik al eens een keer mijn wandelpassen moet versnellen, dan fluit ik daarna gewoon af voor een overtreding. Kan ik even uitrusten! En reken er maar niet op dat iemand zich afvroeg waarom deze scheidsrechter affloot. Nee, op het laatst kwam hij de middencirkel haast niet meer uit. “Geen probleem” verhaalde hij dan schaterlachend. “Dan blaas je gewoon wat harder op de fluit!”.

In het spelregelboekje van de KNVB staan 17 spelregels beschreven. Scheidsrechter Kremer was als de beste in het uitvoeren van spelregel 18, waarbij het gezonde boerenverstand en de kwaliteit van het spel voor alle spelers voorop stond. Het spel dient immers voorop te staan en niet het naleven van de regels. JP had soms zijn eigen regels. Alles met als doel de wedstrijd op een goede en leuke manier tot een eind te brengen.

Zijn wedstrijd is nu al ten einde gekomen. Geen blessuretijd voor JP. Je zou denken dat we nu pas aan de thee zitten. In de rust. Terugkijken op de eerste helft. Wisselen van speelhelft. Opladen voor de tweede helft. Maar nee. Het eindsignaal heeft al geklonken. Volgens de reglementen duurt een wedstrijd minstens 90 minuten, maar je weet bij geen enkele wedstrijd hoeveel effectieve speeltijd jou is toebedeeld. Vandaar dat ik het credo op de rouwkaart ook van harte onderstreep: Geniet van gisteren, Droom van morgen, Leef vandaag!

Beste JP, we missen je nu al…